Office Click-to-Run bez tajemnic

Jedną z nowości wprowadzonych w Office 2010 jest funkcja Click-to-Run. Mówiąc najkrócej umożliwia ona uruchamianie składników pakietu bez potrzeby instalacji. Jednak w związku z Click-to-Run istnieje mnóstwo pytań. Mam nadzieję, że po lekturze tego wpisu już nie będziesz ich miał.

Click-to-Run zostało zaprojektowane z myślą o użytkownikach dysponujących szerokopasmowym dostępem do Sieci. Uruchamiając w ten sposób składniki Office’a (funkcja działa na razie w oparciu o 32-bitowe edycje Home and Business oraz Starter) nie wymagana jest obecność pakietu na lokalnym dysku. W tym celu mały program instaluje jedynie podstawowe elementy pakietu, reszta w momencie ich wywołania pobierana jest z chmury Microsoftu.

W celu zrozumienia działania Click-to-Run najpierw warto poznać technologie, które stały się podstawą funkcji. Całość oparta została na technologii wirtualizacji Microsoftu – App-V. Nie wymaga ona instalacji dodatkowych klientów wirtualizacji w systemie, gdyż wszystkie zadania odbywają się w chmurze i to serwery Redmond (pracujące pod kontrolą MED-V) odpowiadają za realizowanie funkcji na komputerze użytkownika. Twoim zadaniem jest jedynie wywołanie odpowiedniej opcji w aplikacji Office’a. Reszta zadania zostaje zrealizowana przez Microsoft.

Click-to-Run umieszcza na dysku tylko najpotrzebniejsze pliki Office’a. Wywołując stosowną aplikację lub jej funkcję następuje nawiązanie połączenia z serwerem Microsoftu i następnie elementy, które chcesz wykorzystać, są pobierane na dysk lokalny. Gdzie dokładnie? Z pewnością zauważyłeś obecność w aplecie Komputer tajemniczy napęd Q. Jest to dysk wirtualny, na którym przechowywane są – pobierane z sieci – pliki Office’a. Są one tam przechowywane również po wyłączeniu komputera, po to, abyś miał następnym razem błyskawiczny dostęp do już raz wykorzystanej funkcji. Sam proces pobierania można podejrzeć w szczegółach uruchamiając narzędzie Click-to-Run Application Manager.

Zalety? Oczywiście, tak! Pomijam już oszczędność miejsca na dysku, choć z tym mógłbym polemizować… ;-) Najważniejszy jest chyba aspekt bezpieczeństwa. Click-to-Run zawsze sprawdza spójność plików w chmurze Microsoftu. Oznacza to, że nie musisz sam dbać o instalację poprawek bezpieczeństwa, gdyż o to zadba… MS! Tym samym będziesz miał pewność, iż zawsze korzystasz z aktualnej wersji oprogramowania. Drugą zaletą jest kompatybilność z innymi programami dzięki… braku kompatybilności! He? No tak. To na pewno wymaga wyjaśnienia. Chodzi o to, że zwirtualizowane aplikacje nie gryzą się z innymi oraz nie powodują konliktów z innym oprogramowaniem, gdyż umieszczone są w odizolowanej strefie na dysku (omawiany dysk Q).

Pozostaje jeszcze kwestia deinstalacji Office’a bazującego na Click-to-Run. Obecnie (stadium beta) wygląda to tak, że należy skorzystać z dedykowanego narzędzia Click-to-Run Cleanup. Sam deinstalator usuwa tylko podstawowe składniki (te zainstalowane na początku). To co zostaje pobrane później na dysk należy „wywalić” już z użyciem „czyściciela”. Ten jednak dostępny jest tylko w zamkniętym programie beta Office’a 2010. Można się jednak spodziewać upublicznienia w momencie zakończenia prac nad następcą pakietu z 2007 roku.